معنی حسن حلوانی - جستجوی لغت در جدول جو

حسن حلوانی

لغت نامه دهخدا

(حَ سَ نِ حَ)

ابن حمدان تغلبی، مکنی به ابوعلی حمدانی و ناصرالدوله. یکی از امراء حمدانی و از فرزندان حسن بن عبدالله حمدانی است. در مصر بزرگ شد و به سرداری لشکر مستنصر رسید و به دست سران ترک در 465 هجری قمری کشته شد. (اعلام زرکلی چ 1 ص 224 ج 225) (تاریخ گزیده ص 336)

لغت نامه دهخدا

حسن اسوانی

(حَ سَ نِ اَ)

ابن علی بن قاضی رشید ابراهیم بن حسین بن زبیر غسانی، مکنی به ابومحمداهل اسوان مصر و ملقب به قاضی مهذب بود. در 516 هجری قمری درگذشت. او راست: ’تفسیر القرآن’ در پنجاه جزء و دیوان شعر و ’الانساب’. (هدیه العارفین ج 1 ص 279)

لغت نامه دهخدا

حسن حرانی

(حَ سَ)

ابن علی بن حسین بن شعبه حرانی حلبی. معاصر شیخ صدوق (متوفی 381 هجری قمری) و استاد شیخ مفید (متوفی 413 هجری قمری). او راست: ’تحف العقول فیماجاء من الحکم و المواعظ عن آل الرسول’ که در 1303 هجری قمری در ایران با منتخب کشف المحجۀ ابن طاوس چاپ شده و سپس در 1380 هجری قمری مجدداً در تهران طبع شده است. رجوع به حرانی و ذریعه ج 3 ص 400 و ج 4 ص 431 شود

لغت نامه دهخدا

معنی حسن حلوانی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما